.
مشاهده 4107   

سازمان انتقال خون وظيفه دارد سلامتی شما را که خون اهدا می کنيد و سلامتی خونی که شما اهدا کرده ايد را تامين کند. به همين دليل پيش از دريافت خون از يك اهداكننده داوطلب، بايد مطمئن شد كه او شرايط لازم براي اهداخون راداشته (قسمت شرايط اهداي خون راببينيد) و هيچ يك از مواردي كه باعث معافيت او از اهداي خون مي شود، را ندارد (قسمت موارد معافيت از اهداي خون را ببينيد) و با انجام مصاحبه و معاينه قبل از اهدا و اطلاعاتي كه از داوطلب دريافت مي شود، از كساني كه درمعرض آلودگي احتمالي به ويروس ها وعوامل بيماري زاي مهمي كه مي توانند از طريق خون انتقال يابند (مانند هپاتيت هاي CوB ، ايدز و سيفليس) خون دريافت نخواهد شد. (قسمت رفتارهايي پر خطر را ببينيد) با اين وجود برای اطمينان از سلامتی خون های اهدا شده، هر واحد خون اهدا شده علاوه بر تعيين گروه و تعيين وجود آنتی بادی، از نظر اين عفونت های مهم قابل انتقال از طریق خون شامل:

• هپاتيت B

• هپاتيت C

• ويروس HIV ( عامل ايدز )

• سيفليس

نيز آزمايش غربالگري می شود.

اگر آزمايش مثبت گزارش شود، در هر حال خون اهدايی مصرف نخواهد شد. ولی برای تاييد آن، " آزمايش تاييدی " انجام می گيرد. در صورت مثبت شدن آزمايش در اين مرحله، اهدا کننده از جهت درمان و پيشگيری از سرايت بيماری به ديگران، مورد مشاوره و آموزش قرار می گيرد و ديگر هيچوقت تا پايان عمر نبايد خون اهدا نمايد.

در صورت نامعين بودن آزمايش تاييدی، فرد بايد مجدداً آزمايش شود. ولی در صورت منفی بودن آزمايش تاييدی احتمال بيمار بودن فرد بسيار کم است با این حال او دیگر نمی تواند خون اهدا نمايد.


مفهوم دوره پنجره

در تشخيص اغلب بيماريهای عفونی، مبنای آزمايشات رايج طبی، پيدا کردن آنتي بادي ضد عوامل بيماری زا در خون های آزمايش شده می باشد و نه پيدا کردن خود اين عوامل. از زمان ورود عامل بيماريزا به بدن فرد آلوده تا ساخته شدن آنتي بادي ضد آن ممکنست هفته ها حتی ماه ها طول بکشد. در اين فاصله زمانی، آزمايشات طبی آلودگی را نشان نمی دهند. به زبان ديگر در روند تشخيص آزمايشگاهی فاصله يا روزنه ای ايجاد می شود که اين فاصله را به اصطلاح " دوره پنجره " می ناميم.

بنابراين در اين دوره گرچه درخون افراد ويروس وجود دارد ولي نتيجه آزمايش آنها منفی است. بنابراين چنانچه اين خون به فردی تزريق شود می تواند سبب انتقال بيماری به فرد دريافت کننده خون شود.

رفتارهای پرخطر

انجام بعضی از رفتارها در زندگی، فرد را در معرض خطر ويژه ای برای ابتلا به عفونت های قابل سرايت با خون مانند هپاتيت های B , C و ايدز قرار می دهد. اين گونه رفتارهای خاص را " رفتارهای پر خطر " می گويند.

بعضی از رفتارهای پر خطرعبارتند از :

1. مصرف مواد مخدر تزريقی

2. تماس جنسی نامطمئن

3. خالکوبی ، طب سوزنی ، سوراخ کردن گوش يا قسمتی از بدن

4. استفاده مشترک از سرنگ آلوده ، تيغ و يا ساير ابزاری که با خون تماس مستقيم دارند .
اشخاصی که چنين رفتارهايی دارند، نبايد برای اهدای خون اقدام کنند. زيرا آنها با اين کار خود سلامت بيماران استفاده کننده از خون را به خطر می اندازند؛ مگر آنکه دست کم يکسال از کنار گذاشتن اينگونه رفتارهايشان گذشته باشد؛ حتی در بعضی موارد مانند تزريق مواد مخدر، افراد تا پايان عمر نيز اجازه نخواهند داشت، خون خود را اهدا نمايند.

بنابراين داشتن دقت و صداقت درپاسخ به پرسش هايي كه به هنگام مصاحبه و معاينه پزشكي مطرح مي شوند، از اهميت فوق العاده زيادي برخوردار بوده و پاسخ غير مسوولانه مي تواند سلامت گيرنده خون رابا خطر جدي روبرو سازد (قسمت بيماري هاي قابل انتقال از طريق دريافت خون را ببينيد)